شامل مولی دم عقربی- مولی بالن- مولی بادبان باله – مولی ساده و رنگارنگ ، تمام مولی ها با رنگهای سفید وسیاه، پرتقالی ، قرمز، زرد ، نارنجی و رنگارنگ هستند .

طول بدن ماهی ماده تا ۱۰ سانتیمتر و نرها به ۸ سانتی متر میرسند  و بایکدیگر آمیزش دارند . مولیها علاقه شدیدی بخوردن غذاهای گیاهی دارند. آنها ماهیانی صلح جو و کم توقعی هستند ولی در کنار کم توقعی پر خور نیز می باشند ، به اینصورت که گویی تمام طول روز گرسنه اند ، ولی اینطور نیست! بهتر است برای ارضای این میل آنها مقدار جیره غذای روزانه شان را در نوبت های بیشتر به آنها بدهیم که دچار بیماری گوارشی نگردند ، گرچه بیماری و فشار به دستگاه گوارشی قابل مشاهده نیست ولی ثابت شده در طول این فشار (به دستگاه گوارشی) ، ماهی به بیماری های دیگر راحت تر دچار می گردد .

به علت فعالیت زیاد و پرخوری ، مولی ها دارای سوخت و ساز بدنی زیادی اند و فضولات آنها نیز از ماهیهای هم جثه خود بیشتر است ، بنابراین به اکسیژن فراوان و آکواریومی با نور کافی و گیاهان زیاد جهت تجزیه فضولاتشان نیازمندند.

تکثیر این ماهی ها خیلی راحت و بسهولت انجام می شودو به خوردن بچه های خودشان زیاد علاقه نشان نمی دهند. طریقه تشخیص آماده بودن ماهی ماده در موقع زایمان از روی حجم شکم ماهی ماده می توان پی برد. بطوریکه شکم کاملاً بزرگ می شود. در ماهی های زنده زا از روی خال سیاه که در زیر شکم ماهی ماده است می توان زمان نزدیک شدن زایمان را حدس زد، چون خال سیاه هر چه بزرگتر شود زایمان نزدیکتر است.

مولیها معمولاً هر ماه یک نوبت از ۳ عدد الی۳۵۰ عدد بچه زایمان می کنند. اگر شرایط نامناسب باشد، بطوریکه مولی ماده قادر به زایمان نباشد، بعد از گذشت چند ماه اگر شرایط ایجاد شود ماهی ماده می تواند تعداد زیادی بچه ماهی ها را بطور یکجا و با همدیگر در عرض ۲ ساعت زایمان کند. مولی ها همانند بقیه زنده زاهای دیگر قابل تشخیص جنسیت هستند ( باله تناسلی که در زیر شکم ماهیان نر وجود دارد) .

نام علمی : ندارد.
نام معمولی ( عمومی ) : پاروت خونی پاروت قرمز،پاروت قرمز خونی (معروف به پوزه میمونی)
Red Parrot , Blood Red Parrot , Red Blood Parrot و Blood Parrot
نامهای دیگر : Parrot Cichlid
خانواده : سیچلاید Cichlidae
پاروت خونی آمیخته ای( hybrid ) است در بین دو گونه از ماهیان خانواده سیچلیده
منشاء ( زادگاه ) : دورگه ، بطور طبیعی در دسترس نیست. (آمیخته ای از دست بشر است و در تمام دنیا پراکنده است)
اندازه بالغین : ۲۰ سانتیمتر
تغذیه : همه چیز خوار است. بطور عمده از غذای پولکی و حبه ای (پلت pellet ) با ترکیبی از سبزیجات استفاده میکنند اما از غذاهای دیگر نظیر میگوی آب شور و کرم خونی منجمد یا خشک نیز استفاده میکنند.

خلق و خو ( سازگاری ): صلح جو ، ولی قلمرو طلب است خصوصا به هنگام تخمریزی .
محل جاگیری در تانک ( آکواریوم ) : تمام مناطق (بیشتر د رکف و میانه)
اندازه تانک ( آکواریوم ) : برای پاروتهای جوان ۸۰ لیتر و برای بالغین ۲۰۰ لیتر
تولید مثل : تخمگذار
سطح مراقبت ( نگهداری ) : آسان تا متوسط
حرارت مطلوب : ۲۲ تا ۲۸ درجه سانتیگراد
ساختار تانک ( آکواریوم ) : بهتر است تعدادی صخره یا مکانهایی برای پنهان شدن ماهی وجود داشته باشد
تعیین جنسیت : در شرایط معمول امکان پذیر نیست
شیمی آب : شرایط مطلوب سیکلیدهای آمریکایی برای این ماهی مناسب است.
ph ( اسیدیته آب ) : ۶٫۵ تا ۷ (دامنه ۶ تا ۸ )
سختی آب : ۱۰ dGH
طول عمر : ۱۰ سال
ماهی پوزه میمونی از زیباترین ماهیان اکواریومی است که البته نظرات زیادی در مورد محل زندگی وتکاملات آن وجود دارد.

داتنوید

ماهی داتنوید بومی مناطق جنوبی آسیا است. زادگاه این ماهی بیشتر به تایلند نسبت داده می شود. داتنوید با نام های دیگری مانند ماهی تایگر سیامی، داتنوید تایگر و همچنین داتنوید طلائی نیز شناخته می شود. دلیل محبوبیت این ماهی خط های روی بدن اوست که ظاهر پلنگ مانندی به او می دهد. همچنین فرم بدن غیر معمول او نیز از جمله دلایل محبوبیت این ماهی است.
برای نگهداری داتنوید در آکواریوم های خانگی به آکواریومی بزرگ نیاز است. زیرا این ماهی تا ۵۵ سانتی متر در طبیعت و تا ۴۰ سانتی متر در آکواریوم رشد می کند. آکواریومی با حداقل حجم ۱۸۰ گالن برای نگهداری این ماهی مناسب است. وجود فضاهای فراوان برای شنا کردن ماهی و جریان ملایم آب در آکواریوم شرایط مناسبی را برای ماهی داتنوید مهیا می کند. دمای ۲۳٫۵ تا ۲۸٫۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.
ماهی داتنوید موجودی نیمه پرخاشگر است. نگهداری داتنوید با ماهی های کوچک تر از او امری غیر ممکن است. چرا که ماهی های کوچک تر تنها یک غذا برای داتنوید به حساب می آیند. این ماهی با ماهی های بزرگ همچون پیکاک باس، آروانا، نایف، ماهی سر سوسماری و کت فیش های بزرگ سازگاری دارد. با این حال نگهداری این ماهی با سایر هم نوعان خود در گروه های سه تا شش نفره بهترین انتخاب است. داتنوید از جمله ماهیان رودخانه ای بزرگ است که گاهی عادت های بد طبیعی خود را در آکواریوم نیز انجام می دهد. از جمله این عادت ها بیرون پاشیدن آب از درون آکواریوم است.
رژیم غذایی ماهی داتنوید در طبیعت شامل ماهی های کوچک زنده است. اما در آکواریوم می توان از غذاهای مختلف برای تغذیه ی این ماهی استفاده نمود. غذاهایی مانند کرم خاکی، کرم خونی منجمد، دل گوساله، انواع میگو و حتی غذاهای خشک بسته بندی برای این ماهی مناسب است.برای نگهداری داتنوید در آکواریوم های خانگی به آکواریومی بزرگ نیاز است. زیرا این ماهی تا ۵۵ سانتی متر در طبیعت و تا ۴۰ سانتی متر در آکواریوم رشد می کند. آکواریومی با حداقل حجم ۱۸۰ گالن برای نگهداری این ماهی مناسب است. وجود فضاهای فراوان برای شنا کردن ماهی و جریان ملایم آب در آکواریوم شرایط مناسبی را برای ماهی داتنوید مهیا می کند. دمای ۲۳٫۵ تا ۲۸٫۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.
ماهی داتنوید موجودی نیمه پرخاشگر است. نگهداری داتنوید با ماهی های کوچک تر از او امری غیر ممکن است. چرا که ماهی های کوچک تر تنها یک غذا برای داتنوید به حساب می آیند. این ماهی با ماهی های بزرگ همچون پیکاک باس، آروانا، نایف، ماهی سر سوسماری و کت فیش های بزرگ سازگاری دارد. با این حال نگهداری این ماهی با سایر هم نوعان خود در گروه های سه تا شش نفره بهترین انتخاب است. داتنوید از جمله ماهیان رودخانه ای بزرگ است که گاهی عادت های بد طبیعی خود را در آکواریوم نیز انجام می دهد. از جمله این عادت ها بیرون پاشیدن آب از درون آکواریوم است.
رژیم غذایی ماهی داتنوید در طبیعت شامل ماهی های کوچک زنده است. اما در آکواریوم می توان از غذاهای مختلف برای تغذیه ی این ماهی استفاده نمود. غذاهایی مانند کرم خاکی، کرم خونی منجمد، دل گوساله، انواع میگو و حتی غذاهای خشک بسته بندی برای این ماهی مناسب است.د (Widebar Datnoid)
ماهی داتنوید بومی مناطق جنوبی آسیا است. زادگاه این ماهی بیشتر به تایلند نسبت داده می شود. داتنوید با نام های دیگری مانند ماهی تایگر سیامی، داتنوید تایگر و همچنین داتنوید طلائی نیز شناخته می شود. دلیل محبوبیت این ماهی خط های روی بدن اوست که ظاهر پلنگ مانندی به او می دهد. همچنین فرم بدن غیر معمول او نیز از جمله دلایل محبوبیت این ماهی است.

برای نگهداری داتنوید در آکواریوم های خانگی به آکواریومی بزرگ نیاز است. زیرا این ماهی تا ۵۵ سانتی متر در طبیعت و تا ۴۰ سانتی متر در آکواریوم رشد می کند. آکواریومی با حداقل حجم ۱۸۰ گالن برای نگهداری این ماهی مناسب است. وجود فضاهای فراوان برای شنا کردن ماهی و جریان ملایم آب در آکواریوم شرایط مناسبی را برای ماهی داتنوید مهیا می کند. دمای ۲۳٫۵ تا ۲۸٫۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.
ماهی داتنوید موجودی نیمه پرخاشگر است. نگهداری داتنوید با ماهی های کوچک تر از او امری غیر ممکن است. چرا که ماهی های کوچک تر تنها یک غذا برای داتنوید به حساب می آیند. این ماهی با ماهی های بزرگ همچون پیکاک باس، آروانا، نایف، ماهی سر سوسماری و کت فیش های بزرگ سازگاری دارد. با این حال نگهداری این ماهی با سایر هم نوعان خود در گروه های سه تا شش نفره بهترین انتخاب است. داتنوید از جمله ماهیان رودخانه ای بزرگ است که گاهی عادت های بد طبیعی خود را در آکواریوم نیز انجام می دهد. از جمله این عادت ها بیرون پاشیدن آب از درون آکواریوم است.
رژیم غذایی ماهی داتنوید در طبیعت شامل ماهی های کوچک زنده است. اما در آکواریوم می توان از غذاهای مختلف برای تغذیه ی این ماهی استفاده نمود. غذاهایی مانند کرم خاکی، کرم خونی منجمد، دل گوساله، انواع میگو و حتی غذاهای خشک بسته بندی برای این ماهی مناسب است.

  پرل دانیو آسمانی

دانیو آسمانی ماهی صلحجو میباشد و زیستگاه آن در برمه و میانمار و حداکثر اندازه ی آن ۳ سانتی متر می باشد و دمای ۲۶ تا ۲۲ درجه سانتی گراد برای این ماهی مناسب میباشد

دانیو ابر سفید کوهستانی (White Cloud Mountain Minnow)

ماهی دانیو ابر سفید کوهستانی بومی کشور چین است. نگهداری این ماهی آسان است و بهتر است که آن را با سایر ماهیان آرام و هم اندازه نگهداری نمود. در صورتی که این ماهی در آکواریومی با ۸ یا تعداد بیشتر از هم نوعان خود نگهداری شود، فعال تر خواهد بود و رنگ براق تری خواهد داشت. دمای ۱۷٫۵ تا ۲۲ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷٫۵ برای این ماهی مناسب است.
این ماهی در آب نسبتا” سرد و در میان گیاهان تخمریزی می نماید. لاروها پس از ۳۶ ساعت از تخم خارج می شوند. پس از جذب کیسه ی غذایی لازم است که لاروها را با غذاهای ریز زنده تغذیه نمود.
ماهی دانیو انواع غذاهای خشک را قبول می کند. لذا می توان این ماهی را با غذاهایی همچون کرم خونی خشک و غذاهای خشک گیاهی تغذیه نمود.
دانیو با ماهی هایی همچون بارب، گورامی، تترا، آنجل، دیسکس، گوپی، مولی، پلاتی، دم شمشیری، رازبورا و انواع لوچ سازگاری دارد.

دانیو آبی (Blue Danio)

ماهی دانیو آبی ماهی ای ظریف، فعال و صلح جو است. این ماهی گزینه ی بسیار مناسبی برای آکواریوم های اجتماعی به حساب می آید.
زیستگاه طبیعی این ماهی رودخانه ها و آبگیرهای هند است. دانیو به آکواریومی با گیاهان فراوان و فضاهای بسیار برای شنا نیاز دارد. بهتر است که این ماهی را با سایر هم نوعان و سایر ماهی های آرام هم اندازه نگهداری نمود. دمای ۲۲٫۵ تا ۲۵ درجه ی سانتی گراد و پی هاش ۶٫۵ تا ۷ برای ماهی دانیو مناسب است.
ماهی دانیو در آب های کم عمق و در انتهای آکواریوم تخمریزی می نماید. لاروها پس از تقریبا” ۳۶ ساعت از تخم خارج می شوند. در این زمان باید آن ها را با تکه های کوچک غذاهای زنده تغذیه نمود. نور خورشید تحریک کننده ی ماهی برای تخمریزی است.
ماهی دانیو انواع غذاهای خشک را قبول می کند. لذا می توان این ماهی را با غذاهایی همچون کرم خونی خشک و غذاهای خشک گیاهی تغذیه نمود.
دانیو با ماهی هایی همچون بارب، گورامی، تترا، آنجل، دیسکس، گوپی، مولی، پلاتی، دم شمشیری، رازبورا و انواع لوچ سازگاری دارد.

دانیو خالدار (Brachydanio nigrofasciatus)

اندازه ی این ماهی که بومی برمه است تا ۴ سانتی متر می رسد.این ماهی دارای یک جفت سبیلک حسی است.شکم آن نارنجی تا زرد متمایل به سفید است و خال های آبی رنگ کوچکی بر روی باله ی مخرجی آن وجود دارد.قدرت تولید مثلی این ماهی زیاد نیست و تا ۷۰بچه در هر بار تخمریزی تولید می کند.حرارت لازم برای تخمریزی آن ۲۶ درجه ی سانتی گراد است.
پس از این که بچه ماهی ها به حدی رسیدند که بتوانند با غذای مصنوعی تغذیه شوند،باید از نظر قد و سلامت بدن،آن ها را رقم بندی نمود.
این ماهی ها در سن یک سالگی بالغ می شوند و ماهی های دو ساله پیر به حساب می آیند.

آرچر(ماهی تیرانداز)
خانواده: Toxotidae

زیستگاه: آسیا
رژیم غذایی: همه چیز خوار
فرم رنگ: سیاه و سفید، زرد
حرارت مطلوب: ۲۰-۲۷
PH آب: ۷٫۰-۸٫۰
اخلاق: صلح آمیز
سطح مراقبط: متوسط
حداقل حجم تانک: ۱۲۵ گالن

ماهی آرچر یا آرچر فیش، ماهی است که برای اولین بار در آسیا کشف و پرورش یافت. این ماهی دارای چشم های بزرگ و شفاف است و در در رنگ های مشکی و زرد دیده میشود. آرچر فیش دارای خطوط موازی مشکی زیبایی است و بدن مثلثی شکل زیبایی که دارد نظر هر بیننده ای را به خود جلب میکند.

این ماهی در نهر ها و رودخانه های مختلف آسیا دیده شده است. این ماهی شگفت انگیز توجه بسیاری از مردم جهان را به خود جلب کرده است، زیرا غذای این ماهی همانند آروانا بیرون از آب تهیه میشود و برای بدست آوردن غذای خود که شامل حشراتی مثل سوسک و پروانه میباشد به بیرون از آب میپرد. در برخی از نقاط جهان گزارش شده است که این ماهی میتواند حتی تا ۱٫۵ متر از سطح آب بپرد، پس توصیه میشود که از آکواریم هایی استفاده کنید که ارتفاع آنها زیاد باشد و یا از سر پوش مناسب برای آکواریم استفاده کنید که به بیرون از آب نپرد و ماهی صدمه نبیند.

این ماهی به وسیله ی دهان خود به حشرات بیرون از آب، آب میپاشد تا به درون آب بیفتاد و خورده شود، اما اگر به درون آب نیفتاد ماهی به بیرون از آب میپرد و با دهان خود طعمه را میگیرد. آرچر فیش از خانواده ماهیان Toxotidae میباشد که شباهت بسیاری به ماهیان بلند قد همانند آروانا دارد.

بلک گوست، روح ماهی یا روح سیاه ماهی ای است که جز در یک مورد هرگز در آکواریوم تکثیر نشده است و تماماً با صید از طبیعت وارد بازار می شود بطور کلی در رودخانه ی آمازون و شاخه های منتهی به این رودخانه و نیز در رودخانه های پاراگوئه یافت می شود . دلیل نامگذاری این ماهی به نام روح سیاه بدین دلیل است که افراد بومی و محلی بر این باورند که روح خویشاوندان مرده ی آنها در این ماهی ها زندگی می کنند.این ماهی جزء دسته ی ماهیان نایف می باشد.در کل آب کهنه برای این ماهی بهتر است.اگر آب آکواریوم به طور منظم تعویض شود و بیش از حد به آنها غذا داده نشود به خوبی رشد خواهند کرد و سالم خواهند ماند.این ماهی اغلب ترجیه می دهد تا در تاریکی شب کارهای خود را انجام دهد و به تکاپو در آکواریوم بپردازد.ماهیان بسیار جالبی هستند که اکثر افراد را مجذوب خود می سازند و دلیل این جذابیت آنها برخی از رفتارهای خارق العاده ی آنهاست که در زیر به ذکر آنها می پردازیم.یکی از عادت های آنها شنا کردن موج وار ، وارونه شنا کردن و عقب عقب حرکت کردنشان است . این ماهی قادر است به همان خوبی که به جلو حرکت می کند به عقب نیز حرکت کند.همچنین از دیگر رفتارهای جالب آن ها این است که خیلی زود یاد می گیرند که از دست شما غذا بخورند .
روح ماهی ها می توانند تا حدود ۵۰-۴۰ سانتی متر رشد کنند . ولی به طور متوسط تا حدود ۳۰ سانتی متر رشد می کنند البته شاید یکی از دلایل رشد کم تر آنها نگهداری روح ماهی در تانک های کوچک می باشد.این ماهی در سه رنگ مختلف وجود دارد.یکی از نکات مهم در نگهداری آن ها که اغلب نیز مراعات نمی شود این است که نباید دو روح ماهی سیاه را با هم در یک تانک نگهداری نمود در این صورت آن ها به مجادله با یکدیگر خواهند پرداخت و این شرایط وقتی وخیم تر می شود که آکواریوم شما کوچک باشد.از دیگر نکات مهم در رابطه با روح ماهی این است که حتماً باید در آکواریوم مکانی برای مخفی شدن آن ها وجود داشته باشد.برای این منظور می توانیداز صخره ها و دکورهای سرامیکی استفاده کنید.همچنین اگر در آکواریوم گیاه آبزی به اندازه ی کافی وجود داشته باشد، این گیاهان می توانند آشیانه ی مناسبی را بطور طبیعی برای این ماهی به وجود آورند.در صورت عدم وجود چنین مکانی ماهی خود را به گوشه های بخاری ، فیلتر و … نزدیک می کند.البته راهی نیز برای کلک زدن به آنها وجود دارد.برای این منظور تکه ای از سفالی که در بام ساختمان به کار می رود به شیشه ی روبروی آکواریوم تکیه دهید (برای این منظور می توانید از تکه سنگی صاف نیز استفاده کنید) در این صورت ماهی به طور مداوم سعی می کند که خود را در آنجا پنهان کند.بدین ترتیب شما می توانید بیشتر اوقات، ماهی را در جلو یا مرکز آکواریوم مشاهده کنید .
روح ماهی سیاه  یا بلک گوست غذاهای زنده ی کوچک را به خوبی می خورد.الیته اغلب می توان با غذاهای یخ زده و یا حاضری دیگر آن ها را تغذیه کرد.بیماری های شایع این ماهی شامل انگل ها و ایک ( سفیدک )است.این ماهی آکواریومی با نور ملایم را ترجیه می دهد.سعی کنید برای پوشش تانک این ماهی از سنگ های روشن استفاده کنید تا روح ماهی به خوبی جلوه کند و در تانک ناپدید نشود.دمای قابل تحمل ۲۸-۲۲ درجه است .

تایگر بارب :

نام : تایگر بارب ( بارب ببری )

نام علمی : Puntius tetrazona , Capoeta tetrazona, Barbus tetrazona

خانواده : سیپرینیده ها ( Cyprinidae  )

خانواده فرعی : Capoeta

زیستگاه اصلی : رودخانه های جنوب شرقی آسیا (اندونزی ، تایلند و سوماترا )

اندازه : تا 8 سانتی متر رشد می کند .

ph-اسیدیته آب : 6 تا 8

سختی آب   : 3 تا 15  dH

دمای مطلوب   : 20 تا 26 درجه سانتیگراد

تانک مورد نیاز : حداقل 80 لیتر (برای یک گروه 6 تایی)

تغذیه : همه چیز خوار ( به خصوص سبزیجات و لوفاک )

 تایگر بارب ها ماهیان تخمگذاری هستند که برای نگهداری از آنها می توان از یک تانک پر از گیاه ( گیاهان قوی در کناره ها و پشت تانک ) حداقل 60 لیتری استفاده کرد .

تایگر بارب ها 7 تا 8 سانتیمتر رشد می کنند. معمولا 3 تا 5 سال عمر می کنند. حداقل اندازه تانك برای نگهداریش 80 لیتر برای یك گروه كوچك 6 تایی است.

 رفتار اجتماعی :

این ماهی تا اندازه ای متجاوز است و به همین خاطر بهتر است آنها را در گروههای 6 تایی یا بیشتر نگهداری كرد تا از از رفتار آسیب به باله ماهیان دیگر توسط آنان ممانعت شود. بهتر است ماهیانی با باله های بلند و شنای آرام نظیر بتاها و گوپیها و گورامیها با تایگر بارب نگهداری نشود. آنها بسیار فعال بوده و دم های ماهیانی نظیر گوپی ها را گاز گرفته و می خورند که به این دلیل نباید با ماهیان باله بلند نگهداری شوند . در ضمن آنها را نمی توان با آنجل ها و سیچلاید ها در یک تانک نگه داشت . تایگر بارب ها علاقه زیادی به زندگی در گروه دارند و برای این منظور می توان آنها را در گروه های 8 تایی قرار داد تا شادابی خود را حفظ کنند .

تکثیر:

تكثیرشان تا حدی مشكل است .آنها تخمهایشان را می خورند و برای تخمریزی نیاز به مقدار زیادی گیاه با برگهای پهن دارند. و والدین باید از تخمها جدا نگهداشته شوند.

تغذیه:

برای تغذیه غذاهای پولكی ، یخ زده ، خشك و نیز زنده را می پذیرد.ترجیحا با سبزیجات تازه آمیخته شده باشد . در طول هفته می توان 2 تا 3 بار آنها را با سبزیجاتی همانند کاهو تغذیه کرد . ( کاهو را 1 تا 2 دقیقه در آب گرم قرار داده و سپس به تانک منتقل کنید . )

نحوه تشخیص جنسیت :

برای تشخیص جنسیت ، گونه اصلی را كه دارای چهار نوار پهن سیاه در بدن است ، در نظر می گیریم.

1-  نرها لاغرتر و كوچكتر از ماده ها هستند.
2-  رنگ نرها از ماده ها درخشان تر است .
3-  در نرها در قسمت پوزه و بینی رنگ قرمز مشخص تری وجود دارد
4-  ماده شكم گرد و بزرگتری دارد.
5-  در باله پشتی ماده رنگ سیاه بصورت مشخص تری وجود دارد و در ماهی نر در بالای نوار سیاه باله پشتی ، نوار قرمز رنگ مشخصی وجود دارد در حالیكه این قرمزی در ماده بسیار كم تر و نامشخص تر است .

 نحوه تکثیر:

تكثیر ماهی تایگر بارب ( بارب ببری)  Breeding of tiger barb

برای تولید مثل ماهی بارب ببری یا تایگر بارب توجه به نكات زیر می تواند مفید باشد :

1-  فراهم آوردن مولدین

برای فراهم آوردن مولدین می توانیم با توجه به خصوصیاتی كه در انتخاب ماهی خوب در نظر داریم به ایجاد دسته ای از تایگر باربها با حداقل 6 عضو در اكواریوم برای زیستن بهتر و ایجاد گروه بپردازیم .

وقتی ماهیها به طول 20 تا 30 میلیمتر و به سنی در حدود هفت هفته رسیدند میتوان آنها را برای تولید مثل و انتخاب مولد مناسب دانست.

 2-   جدا سازی جنسها

با توجه به مشخصات جنسیتی ماهیان تایگر بارب باید دو جنس را از یكدیگر به صورت مجزا در تانكهای آماده سازی نگهداریم تا شرایط لازم را برای تولید مثل به دست بیاورند. این جدا سازی برای هم زمانی تخمریزی و فراهم شدن شرایط خاص بدنی و روحی برای تكثیر است . تراكم مورد قبول در این مرحله یك ماهی به ازاء هر 4 لیتر آب است . 

3-   آماده سازی مولدین

تولید مثل ماهی تایگر بارب هنگامی رخ می دهد كه دمای آب در حدود 23 تا 28 درجه سانتیگراد ثابت باشد و دمای 25 درجه سانتیگراد مطلوبترین حرارت است . البته تا دمای 32 درجه سانتیگراد برای ماهیان قابل تحمل است .

تعویض 20 درصد آب روزانه ضمن هوادهی تانك لازم است .

جیره آماده سازی ، نگهداری وتولید مثل مولدین شامل توبیفكس ، آرتمیا ، غذای پرك مرغوب و یا غذای مطلوب است كه باید از پروتئین غنی باشد. 

تغذیه روزانه به مدت دو هفته و سه بار در روز صورت می گیرد .

به دلیل تغذیه متراكم ماهی و احتمال تخریب كیفیت آب باید توجه داشت كه كیفیت آب در طول دوره حفظ شود.


4-   كیفیت آب

آب تانك تخمریزی بهتر است كمی سبك بوده و نیز اسیدیته آن در حدود 6 تا 7 (كمی اسیدی ) باشد.


5-  تانك تخمریزی

اكواریوم گرم ، گیاه و بستری انبوه برای تخمریزی از موارد مطلوب در تانك تخمریزی است .

تایگر بارب را میتوان در گروه قرار داد تا خود جفت خود را برگزیند و در این حالت نسبت جنسی در گله یك به یك باید باشد .
یا تانكی مجزا برای یك جفت مولد در نظر گرفت و شرایط را برایشان مهیا ساخت در هر صورت چون آنها تخمهای رها شده خود و دیگر ماهیان را می خورند شاید نگهداری مجزا به موفقیت بیشتری در تولید مثل ماهی منجر شود .

گفته شده بعد از 3 تا 4 روز از جداسازی ، بهتر است نر و ماده یكدیگر را ببینند.

با كاهش شوری آب میتوان تخمریزی ماهی تایگر بارب را تحریك كرد . 

و با خروج مولدین از تانكهای آماده سازی و انتقالشان به آبهای تمیز و شفاف در تانك تخمریزی میتوان تخمریزی را در آنها تحریك كرد.

نور محل تانك تخمریزی ماهی تایگر بارب به طور غیر مستقیم و یا بسیار ملایم باشد و استرس محیطی و رفت و امد در حداقل ممكن باشد

برای هر جفت ماهی نیاز به 40 تا 70 لیتر آب با هوادهی كم یا بدون جریان هوا نیاز است .

زمان معمول برای اجرای فرایند تخمریزی 2 روز است و در صورتی كه ماهی تخمریزی نكرد میتوان آنرا از تانك تخمریزی خارج و جفت دیگری جایگزین نمود.

تانك تخمریزی باید بستری نازك داشته باشد یا بستری نداشته باشد.

معمولا صبح روز بعد از انتقال تخمریزی صورت می گیرد.

تعویض كمی آب نیز به تحریك تخمریزی كمك میكند.


6-  بستر تخمریزی

وجود بستری برای تخمریزی الزامی است .

گیاهان آبزی معلق یا ریشه دار برای ایجاد بستر تخمریزی مناسب هستند . میتوان از دو بوته گیاه كابومبا (Cabomba ) و یا دو خوشه تخمریزی یا بسترهای مناسب دیگر كه دست سازند یا بصورت آماده در اختیار قرار دارند برای تحریك ماهی به تخم افشانی و از آن مهمتر حفاظت تخمها از خورده شدن توسط مولدین استفاده كرد.

7-   عملیات نهایی

تایگر بارب از تخمهایش تغذیه كرده و باید پس از اتمام جفتگیری از تانك تكثیر خارج شود و یا تخمها انتقال یابند.

پس از اتمام تخم ریزی علاقه نر و ماده به یكدیگر كمتر شده واین مرحله زمانی است كه باید آنها را از تخمها و یكدیگر جدا كرد.بهتر است ماده دو هفته ای در تانكی برای بازسازی قوای از دست رفته تحت توجه بوده و سپس به تانك اجتماعی قابل برگرداندن است

تخمگذاری در صبح صورت می گیرد که ابتدا ماهی نر با چرخیدن به دور و زیر شکم ماهی ماده آن را تحریک کرده و سپس ماده را به سرعت تعقیب می کند . ( در این زمان باله ی زیرین شکم نر جمع و تیز می شود . )

 پس از اندکی ماده مغلوب نر شده ولی نر دوباره به تعقیب ماده می پردازد و بارب ماده 1 تا 3 تخم را در حال حرکت رها می کند که بارب نر به سرعت آنها را بارور کرده و دوباره ماده را تعقیب می کند و اینکار را تا زمانی که ماده کاملاً تخم ریزی کرد ادامه می دهد . ( معمولاً تایگر بارب ها بسته به سنشان در هر بار تخم ریزی 200 تا 700 تخم می گذارند . )

پس از تکمیل تخم ریزی والدین بی توجه به هم هر کدام به یک طرف تانک حرکت کرده که در این زمان باید آنها را از تانک تکثیر خارج کرد . بچه ها پس از 48 ساعت از بارور شدن تخم ها ، بارب ها به دنیا می آیند که معمولاً 4 تا 5 روز از کیسه ی زیر شکم و محتویات باقیمانده از تخم ها تغذیه کرده و نباید به انها غذا دهید ، اما پس از اینکه آنها به آزادی شنا کردن می توان آنها را با آرتمیا ( تخم میگوی زنده شده ) تغذیه کرد .

پس از اینکه اندازه ی آنها به 2.5 تا 3 سانتیمتر رسید ، می توان آنها را به تانک اصلی منتقل کرد .  

تولید مثل انواع گورامی ها: تولید مثل در انواع گورامی ها و سایر لابیرانت دارها تا حدودی مشابه است ولی گاهی ممکن است برخی از گونه ها خصوصیات جزیی داشته باشند همه این ماهی ها برای تخم ریزی اقدام بساختن لانه های خاصی از حباب هوا می نمایند. ساختن لانه حبابی در تخصص ماهی نر است و برای ساختن آن ماهی نر مرتبا بسطح آب آمده و مقداری هوا با خود به داخل آب می برد و پس از آن حبابهای کوچک هوا در داخل دهان ماهی نر با لایه ای از بزاق دهان آغشته شده و به سطح آب رها می گردد. حباب های هوا در مجموع شباهت زیادی به کف صابون در روی آب دارد ولی حباب های حاصل از آن بسیار کوچک می باشند. اندازه حبابها از یک ماش بزرگ تجاوز نمی نماید. ماهی از گیاهان سطح آب برای نگهداری و اسکان دادن حبابها استفاده می نماید گاهی نیز ممکن است حباب های هوا زیر گیاهان داخل آکوآریوم و بخصوص زیر برگهای پهن قرار داده شوند

ساختن لانه حبابی توسط ماهی نر نشان از آمادگی تولید مثلی است و اگر در آکوآریوم ماهی ماده از جنس او وجود ندارد ، باید بلافاصله اقدام به تهیه جفت برای او نمود. ماهی نر هنگام انتخاب جفت و یا اظهار تمایل به ماهی ماده موجود در آکوآریوم ، ابتدا باله های خود را تا حداکثر ممکن گسترده کرده و به طرف ماهی ماده می رود. اگر ماهی ماده نیز همین عکس العمل را نشان دهد انتخاب جفت انجام گردیده است

ماهی نر بسیار کم حوصله است و اگر بعد از ساختن لانه حبابی و راندن جفت خود بطرف آن برای تخمریزی ، ماهی ماده آمادگی تخم ریزی را نداشته باشد ، جنگ و منازعه را با آن شروع کرده و با ضرباتی که با سر به طرفین بدن او وارد می کند و نیز با پاره کردن باله هایش ممکن است او را بکشد

در اوایل شروع نزاع بهتر است ضمن مواظبت دقیق به آنها فرصت بیشتری داده شود چون ممکن است تغییر عقیده داده و سر عقل بیایند. در غیر این صورت و ادامه نزاع باید ماهی نر را از آکوآریوم خارج نمود. چند ساعت بعد باید مجددا ماهی نر را داخل آکوآریوم ماده قرار داد. اگر منازعه باز هم شروع شود باید به همان منوال دو سه بار دیگر اینکار را ادامه داد تا سرانجام تخم ریزی انجام شود. در غیر اینصورت باید نسبت به تعویض ماهی نر یا ماده اقدام نمود. اگر انتخاب انجام گیرد، ماهی نر پس از ساختن لانه حبابی جفت خود را بزیر آن برده و بدن خود را خم کرده و هلال وار به دور ماهی ماده می چسبد. در اینموقع هر دو ماهی به آرامی و بدون شنا کردن بکف آکوآریوم افتاده و ماهی ماده تعدادی تخم از خود خارج می کند که بلافاصله توسط ماهی نر بارور می گردند. پس از آن ماهی نر جفت خود را رها کرده و تخمها را در دهان با حباب هوا و بزاق آغشته کرده و به زیر لانه حبابی می فرستد. این عمل چندین بار و برای مدت یکساعت یا بیشتر ادامه می یابد تا وقتی که تمام تخمها که معمولا ۳۰۰ تا ۵۰۰ عدد هستند ریخته شوند. پس از تمام شدن کار تخم ریزی ، ماهی نر بلافاصله ماهی ماده را به دورترین نقطه آکوآریوم از لانه حبابی تبعید کرده و حفاظت و مراقبت از تخمها را خود بعهده می گیرد. در این موقع بخصوص در آکوآریومهای کوچکتر از ۶۰ لیتر، بهتر است بلافاصله ماهی ماده از آکوآریوم خارج شود ، در غیر اینصورت دخالت وی در امر مراقبت از تخمها ممکن است باعث واکنش نر و مرگ ماهی ماده شود.

نکته: تبخیر آب تا حدودی باعث شکسته شدن برخی از حبابهاِی هوا می گردد. اگر چه ماهی نر به سرعت با ساختن حبابهای تازه کمبود آنها را جبران می کند، با وجود این حتما در آکوآریوم باید کاملا بسته باشد تا از خراب شدن حبابها جلوگیری شود. برای این منظور کافی است که روی آکوآریوم با شیشه پوشیده شود.

لانه حبابی بطور میانگین ۸×۸ سانتیمتر است و ضخامت آن یک سانتیمتر یا کمی بیشتر می باشد. پس از قرار گرفتن تخمها در زیر لانه حبابی، ماهی نر تعداد دیگری حباب هوا تولید کرده و زیر تخمها قرار می دهد. تخمها را با دقت زیاد می توان بین حبابهای هوا مشاهده نمود. حرارت لازم برای تخم ریزی و نگهداری از آنها بین ۲۵ تا ۲۸ درجه سانتِیگراد است. در این حرارت لاروها معمولا دو روز پس از لقاح از تخم خارج می شوند. لاروها ابتدا شکل بچه قورباغه را (قبل از دگردیسی) دارند و داخل حبابهای هوا می مانند . اگر نوزادی از داخل حبابها بداخل آب بیفتد ، ماهی نر بلافاصله آن را تعقیب کرده و با حباب هوایی که به دور او درست می کند وی را بداخل لانه حبابی متصاعد می سازد. سه روز بعد کم کم حبابهای هوا شروع به خراب شدن کرده و نوزادها که در این زمان قسمت عمده کیسه زرده آنها جذب گردیده است به طور دسته جمعی شروع به شنا می نماِیند. اگر یکی از بچه ها از گروه خارج شود بلافاصله توسط ماهی نر به گله بچه ها بازگشت داده می شود. سه هفته بعد از تولد که بچه ها می توانند از خود مراقبت نماِیند ، ماهی نر دیگر کار خود را خاتمه یافته می داند و بچه ها را بحال خود رها میکند و همچنین ممکن است گاهی شروع به خوردن آنها کند. بنابراین اگر ماهی نر تاکنون از آکوآریوم خارج نشده است باید بلافاصله اقدام به خارج کردن وی نمود

نکته: در تکثیر و پرورش این ماهی ها چند نکته مهم وجود دارد که باید مورد توجه و دقت قرار گیرند .اکثرا تازه واردها ممکن است در آکوآریوم خود حتی اقدام به تکثیر ماهی بنمایند ولی پس از اینکه سن بچه ماهی ها به ۱۵ تا ۳۰ روز برسد تمام و یا عده زیادی از آنها خواهند مرد. دلیل اصلی آن را فقط می توان در دو کلمه مختصر نمود: تغذیه بد. بچه این ماهی ها در شروع شنای ازاد احتیاج زیادی به غذای زنده میکروسکوپی دارند و اگر آکوآریوم بسیار کوچک و تمیز باشد ، غذای کافی برای آنها تولید نمی شود. برای پرورش بچه ماهی ها حجم آکوآریوم باید حداقل ۶۰ لیتر باشد. عمق آب داخل آن باید بین ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر بوده و به اندازه کافی گیاه در آن کاشته شود. آب آکوآریوم حتما باید کهنه باشد تا غذای کافی تولید نماید. اگر مقداری گیاه مرده و در حال پلاسیدن در آکوآریوم باشد نه تنها مضر نیست بلکه از نظر تولید غذا بسیار مناسب نیز می باشد. اگر نمی توان در آکوآریوم و یا مخزن دیگری اقدام به پرورش انفوزوئرها نمود که ریزترین مواد غذایی زنده می باشند می توان پس از تخم ریزی مقدار کمی کاهوی له شده و مقدار خیلی کمی غذای ماهی که به صورت پودر در آمده است در داخل آب ریخت تا در داخل آکوآریوم انفوزوئرها که غذای اصلی بچه ماهی ها است تولید شوند. در صورتی که در اکواریومی مجزا پرورش انفوزوئرها صورت میگیرد در مراحل اولیه رشد و نمو بهتر است روزی دو سه بار و هر بار دو سه لیوان آب سبز محتوی فیتوپلانکتن و انفوزوئر به آکوآریوم لاروها اضافه نمود. با رشد ماهی میتوان از غذاهای دیگری نیز استفاده نمود. به طور مثال دافنی ریز یا غذاهای دیگر باید موقعی به آنها داد که قدرت گرفتن و خوردن آنها را داشته باشند. در هفته سوم عمرشان لابیرانت ها تشکیل می شوند واز این پس قدرت مقاومت آنها بیشتر خواهد شد و حتی میتوانند به سطح اب امده و نفس بگیرند. اگر در این مدت سطح آب کثیف شده یا لایه ای از چربی و مواد دیگر روی آن را بپوشاند، باید با تماس دادن یک ورق کاغذ با سطح آب ، مواد اضافی روی آنرا برداشت نمود(میتوان از روش های دیگری نیز کمک گرفت).

برای تولید و پرورش تجاری و زیاد آن می توان در استخرهای کوچک اقدام به تکثیر آنها نمود. اگر تغییرات درجه حرارت بین ۱۶ تا ۳۲ درجه سانتیگراد بیشتر نباشد ماهی ها بخوبی تولید مثل خواهند نمود. در یک حوضچه کوچک با ابعاد ۲×۲ متر حتی اگر دو جفت نر و ماده گذاشته شوند ، معمولا رقابتی با یکدیگر انجام نخواهند داد. در چنین شرایطی مواد غذایی میکروسکوپی به اندازه کافی تولید خواهد شد و مصرف گاهگاهی دافنی ریز مفید خواهد بود. هرگز نباید ماهی جنگجو یا بتا را در استخرهای کوچک تکثیر نمود. طبیعتا این ماهی ها شکارچی و گوشتخوارند و در شرایط طبیعی غذای اصلی آنها را سخت پوستان کوچک تامین می نمایند. اگر چه این ماهی ها سریعا به خوردن غذاهای مصنوعی عادت می نماِیند ، اما با وجود این باید گاهگاهی غذای زنده مانند کرم خاکی خرد شده ، دافنی ها، تکه های کوچک گوشت بدون چربی(دل) ، ماهی و یا میگو به آنها داد.

نکته مهم : برای تکثیر این ماهی ها بهتر است مقداری گیاه شناور در سطح آب قرار گیرد تا لانه حبابی بین آنها ساخته شود. اگر گیاه شناوری روی آب وجود نداشته باشد ماهی نر تقریبا تمام گیاهان ریشه دار داخل آکوآریوم را خراب کرده و بر روی آب می برد.

طرز تکثیر و پرورش گوارامیها: ابتدا آکواریومی که ارتفاع آب آن ۱۵ سانتیمتر باشد را با آب که دارای سختی ۶ تا ۸ درجه Dh و دمای مناسب ۲۷ درجه سانتیگراد باشد، مهیا و آماده می سازیم.

برای جلوگیری از مزاحمتهای احتمالی دور آکواریوم پوشیده می شود (مثلا سه طرف اکواریوم) که از بیرون برایشان مزاحمت ایجاد نشود و داخل آکواریوم شن یا ماسه و شعله اکسیژن قرار داده نمیشود. گوارامیها قادرند از سطح آب اکسیژن بگیرند و باید در محیطی آرام و ساکت و بدور از مزاحمتهای دیگران و بدون تلاتم آب تخمریزی کنند.

چند شاخه گیاه طبیعی یا مصنوعی در روی سطح آب قرار دهید. از آنجائیکه گوارامیهای نر خیلی زیاد علاقه به تخمها و نوزادان دارند با شتاب و عجله می خواهند صاحب نوزاد شوند و این عجله و شتاب در مواقعی که ماهی ماده آمادگی نداشته باشد اختلاف بوجود می آورد و ماهی نر شروع به زدن و کندن دم و باله های ماهی ماده می کند. اگر ماهی ماده همچنان بی میل و بی رغبت به تخمریزی باشد، انچنان ضربات شدیدی را خواهد خورد که گاهی منجر به تلف شدن ماهی ماده خواهد شد. وجود چند شاخه گیاه طبیعی و مصنوعی پناهگاهی برای ماهی ماده خواهد بود که بتواند لابلای آنها پنهان و مخفی شود و بتدریج ماهی ماده آماده خواهد شد و با گذشت چند ساعت اعلام آمادگی برای تخمریزی خواهد کرد. و بدون ناراحتی و درگیری و با بدن سالم و شاداب به کنار ماهی نر خواهد آمد و با راهنمایی ماهی نر به قسمت لانه هوایی هدایت می شود. و در آنجا آرام باقی می ماند و در چندین مرحله با ماهی نر تخمریزی می کنند.

بنابراین نحوه تخمریزی و مراحل انجام کارها بترتیب اهمیت بشرح زیر است.

آکواریوم محل تخمریزی باید دارای آبی با سختی بین ۶ تا ۸ درجه Dh و دمای ۲۷ درجه سلسیوس یا سانتیگراد باشد. ارتفاع آب حداکثر ۱۵ سانتیمتر و دور آکواریوم پوشیده شود. اکسیژن داخل آکواریوم قرار نمی گیرد چون باعث تلاتم آب خواهد شد و گوارامیها محیط آرام و ساکت را دوست دارند. هیچگونه شن و یا ماسه در کف قرار ندهید(مگر تانک گیاه کاری شده باشد و تانک تخصصی تکثیر نباشد). هرگز برای آنها مزاحمت ایجاد نکنید. چند شاخه گیاه(مصنوع یا طبیعی) داخل آکواریوم قرار دهید تا علاوه بر اینکه محیط طبیعی برای ماهیها ایجاد می شود، ماهی ماده بتواند در لابلای آن در مواقع ضروری پنهان شود. با ایجاد چنین محیطی حالا می توانید ماهی نر را بداخل آکواریوم بگذارید. ماهی نر شروع به ساختن لانه هوایی می کند و با بزاق دهانش از سطح آب هوا می گیرد و بصورت حبابهای بلوری شفاف در سطح آب بصورت لانه هوایی به خانه سازی می پردازد. بیشتر دوست دارد در بین گیاهان باشد. اگر گیاهان برگ دار پهن استفاده شود، در زیر برگ گیاه لانه هوایی ایجاد می کند. و سر پناه مناسبی برایش خواهد بود. و مکان مناسبی برای تخمها و لاروها در چند روز اول است.

بعد از گذشت ۲۴ ساعت حالا نوبت به معرفی ماهی ماده خواهد بود. بآرامی ماهی ماده را داخل آکواریوم قرار دهید. دقت کنید، کوچکترین ضربه ای به بدن ماهی ماده باعث صدمه جدی و یا اینکه احتمالا از شدت درد و ضربه وارده به بدنش تخمریزی را به تأخیر می اندازد که در این فاصله چون حوصله ماهی نر کم است امکان ضربه زدن شدید به ماهی ماده زیادتر می شود و ممکن است ماهی ماده تلف شود. بنابراین با حوصله و بآرامی ماهی ماده را در کنار ماهی نر قرار دهید. با اضافه شدن ماهی ماده به آکواریوم، حرکات زیبا و دیدنی ماهی نر شروع خواهد شد. بطوریکه رقصهای زیبا و با ایجاد حرکاتی موزون که بهمراه این حالت، آبششها را باد می کند و ژست مخصوصی می گیرد و با گاردهای زیبا به دور و اطراف ماهی ماده می چرخد و همراه رقص، ماهی ماده را به آغوش می گیرد و به زیر لانه هوایی که ساخته است می برد و خیلی زود خانه اش را تکمیل تر و بزرگتر می کند. سپس ماهی ماده را دعوت به تخمریزی در محل لانه هوایی می کند. اگر ماهی ماده آماده باشد در همان ساعات نخست اعلام خواهد کرد و برای تخمریزی به زیر لانه هوایی می رود و خیلی آرام می ایستد و تخمریزی شروع می شود. و چندین ساعت تخمریزی طول می کشد و در هر نوبت تخمها در داخل لانه هوایی چیده می شود چنانچه ماهی ماده به هر دلیلی آماده نباشد و از کنار ماهی نر فرار کند و به طرف دیگری برود. این عمل باعث عصبانیت ماهی نر خواهد شد. ماهی نر دوباره دنبال او می رود و از او دعوت بعمل می آورد و چنانچه با بی میلی و فرار ماهی ماده روبرو شود شروع به زدن ماهی ماده می کند. ماهی ماده که احساس خطر می کند سعی در مخفی و پنهان شدن دارد که در این مرحله وجود گیاهان بکمک او خواهند بود و او در لابلای آنها دور از ماهی نر ساعتی پنهان می شود. این تعقیب و گریزها و ضربه زدنها ساعتها ادامه خواهد داشت و در مواقع عصبانیت ماهی نر در هر دفعه با حمله تکه ایی از باله یا دم و یا از بدن ماهی ماده را کنده و با بی رحمی تمام با او رفتار می کند. اگر ماهی ماده نتواند بخوبی خود را مخفی کند، خیلی زود بد شکل و بد قیافه و بی حال و پژمرده و نیمه جان می شود و چنانچه اوضاع به همین صورت پیش برود تلف خواهد شد. بنابراین باید مراقب باشید قبل از آنکه ماهی ماده به این وضع دچار شود، چندین شاخه گیاه حتما در آکواریوم قرار دهید و در صورتیکه تشخیص دادید ماهی ماده آمادگی تخمریزی ندارد او را سریعا از آنجا خارج کنید. چنانچه ماهی ماده اعلام آمادگی نماید در نهایت حداکثر بین ۲۴ الی ۴۸ ساعت جفت تخمریزی خواهند کرد و پس از پایان تخمریزی ماهی ماده را به آکواریومی که از قبل آماده کرده اید و دارای آب سالم و تمیز و آماده دارد منتقل کنید و مقداری داروی متیلن بلو به آب اضافه کنید تا زخمهای ماهی ماده عفونی نشوند و سپس ماهی ماده را با غذاهای زنده برای مرحله بعدی که باید ۱۵ روز آینده باشد آماده نمائید. خیلی زود قسمتهای کند شده بدن ماهی ماده ترمیم خواهد شد و بحالت اول بر می گردد بنابراین همه نگرانیها پایان خواهد یافت. مسئولیت و مراقبت از تخمها بعهده ماهی نر خواهد بود. بنابراین ماهی نر در آکواریوم باقی می ماند و شما می توانید تخمها را در داخل لانه هوایی مشاهده نمائید.

ماهی نر از تخمها مراقبت می کند و گاهی که در اثر ترکیدن حبابهای هوایی بعضی از تخمها به پایین می افتند سریعا ماهی نر با دهان برداشته و آنها را مجددا به داخل لانه هوایی بر می گرداند. ماهی نر مرتب این عمل را تکرار می کند و بخوبی تخمها را تمیز می کند و برایشان حبابهای جدید می سازد و از آنها بخوبی مراقبت بعمل می آورد. تا اینکه تخمها بعد از ۳۶ ساعت باز خواهند شد. همچنان نر فعالیت می کند و تمام لاروهای تازه بدنیا آمده را تمیز می کند و دوباره به حبابهای هوایی بداخل لانه بر می گرداند. از زمانیکه تخمها تبدیل به لارو می شوند. حداکثر تا سه روز ماهی نر در کنار لاروها باقی می ماند بعد از آن بهتر است ماهی نر را برداشته و لاروها را به تنهایی نگهداری کنید. در این سه روز که ماهی نر از آنها مراقبت می کند هیچگونه غذایی احتیاج ندارند و از کیسه زرده ای که در زیر شکمشان دارند تغذیه می کنند. از این مرحله به بعد چون لاروها قد می کشند و قادرند بخوبی شنا کنند و به تمام نقاط دیگر آکواریوم می روند و از فرمان پدر اطاعت نمی کنند و در نهایت ماهی پدر عصبانی می شود و آنهایی که از لانه دور می شوند را با عصبانیت می خورد، پس برای محافظت از بچه ها بهتر است ماهی نر را در روز چهارم بردارید.

تغذیه لارو ها: از روز سوم معمولا لاروها قادرند شنای آزاد داشته باشند و می توانند موجودات ریز زنده را صید کنند و بخورند. بهترین این موجودات ریز زنده در این مرحله برای لاروها می تواند آنفوزوئرها و فیتوپلانکتنها باشد. که برای این منظور همانطوریکه قبلا گفته شد بایستی از یک هفته قبل برایشان تدارک دیده و پرورش داده باشید. حالا باید از ظرفی که در آن کشت و پرورش آنفوزوئر و فیتوپلانکتن داده اید یک لیوان از آن آب را بردارید و در تمام سطح آکواریوم لاروها بآرامی پخش کنید. تا لاروهای گوارامی خیلی زود بتوانند در تمام نقاط آکواریوم براحتی آن موجودات زنده ریز را که همراه آن آب به آکواریومشان وارد شده است را بخوبی صید کنند و آنها را بعنوان غذا بخورند. روزانه چهار نوبت باید بدین ترتیب به آنها غذا بدهید و معمولا تا پنج روز غذای آنها بدین روال خواهد بود. رنگ آب آنها سبز خواهد شد که مناسبترین آب برای رشد لاروهای گوارامی همان آب سبز است. بعد از گذشت پنج روز لاروها کمی بزرگتر شده اند و حالا قادر خواهند بود که از نوزادان میگوی نمکی که تازه از تخم باز شده اند و ریز هستند تغذیه بعمل آورند. (دقت کنید نباید از نوزادان میگو که در ۲۴ ساعت یا بیشتر از تخم در آمده اند استفاده کنید زیرا نوزادان میگو بصورت میکرونی رشد می کنند که البته اندازه رشد آنها را با چشم نمی توانید مقایسه کنید. و در این مرحله لاروها قادر به خوردن آنها هستند.) نوزادان میگو در مدت ۲۴ ساعت بعد از باز شدن رشد می کنند و قد می کشند که بزرگ بودن آنها باعث خواهد شد لاروهای گوارامی قادر بخوردن آنها نباشند ولی نوزادان میگوی تازه از تخم درآمده ریز هستند و لاروهای گوارامی انها را روی هوا می زنند و کاملا شکم لاروها توپ و برآمده می شود و شما می توانید تشخیص دهید که آیا آنها غذا خورده اند یا خیر؟ چنانچه مشاهده نمودید که شکم لاروها خالی است باید مجددا به آنها غذا بدهید. چنانچه تعداد لاروهای گوارامی زیاد هستند، بهتر است آنها را به محیط بزرگتری که از قبل مهیا و آماده ساخته اید انتقال دهید و در آنجا با رعایت تمام اصول صحیح و با حفظ و کنترل زنجیره های مراقبتهای ویژه پرورش دهید.

توجه: دیده شده است که یک جفت گوارامی حدود دو هزار عدد تخم گذاشته است و تمام آنها تبدیل به لارو شده اند ولی بدلیل عدم رعایت اصول مربوط به تغذیه و در واقع گرسنگی تمام آنها تلف شده اند. اهمیت پرورش آنفوزوئرها و فیتوپلانکتنهای گیاهی و استفاده در تغذیه در مراحل اولیه زندگی لاروها آنقدر مهم است که نتیجه تکثیر را بطور کلی عوض می کند و سپس بعد از گذشت پنج روز لاروها چون قد می کشند و بزرگتر می شوند قادرند بخوبی از نوزادان میگو تازه بدنیا آمده بخوبی تغذیه کنند و با سرعت رشد خواهند کرد. مشکل نگهداری لاروها اساسا تا ۱۵ روز اول زندگیشان است. مسئله مهم دیگر گوارامیها اختلاف اندازه آنها است که خیلی زود ریز و درشت خواهند شد یعنی تمام لاروها به یک اندازه رشد نخواهند کرد. بعضی ها که بهتر غذا خورده اند سریعتر رشد می کنند و بزرگتر می شود و بهمین ترتیب بین اندازه آنها اختلاف زیادی به چشم می خورد و این خطری است که چنانچه گرسنگی ببینند بزرگترها به کوچکترها حمله می کنند و آنها را طعمه قرار می دهند و در بین آنها عادت همجنس خواری پیش خواهد آمد که روزانه تعداد زیادی از آنها توسط هم نوعانشان از بین خواهند رفت و روز به روز تعداد آنها کمتر خواهد شد. که چاره کار تغذیه مناسب است و باید در هر ۱۵ روز یکبار آنها را سایزبندی کرد. یعنی بزرگترها را جدا و با همدیگر نگهداری کنیم و کوچکترها را هم با همدیگر نگهداری کنیم و تمام اصول و برنامه غذایی آنها را بدقت انجام دهیم و طبق یک برنامه مرتب و منظم هر ۱۵ روز یکبار آنها را سایزبندی کنیم. برای این منظور می توانید از تورهایی که چشمه های متفاوت دارند به اندازه مورد نیاز درست کنید و ماهیها را داخل آن تورها قرار دهید آنهایی که کوچکترند از چشمه های تور بخوبی عبور می کنند و بزرگترها در داخل تور باقی می مانند و با زحمت کمتری آنها سایزبندی خواهند شد. چنانچه این اقدامات را انجام دهید تعداد زیادی از لاروها به ثمر خواهند رسید. باید توجه داشته باشید بهترین راندمان و درصد موفقیت به صورت تجاری زمانی است که از ابتدای تخمریزی تا عرضه به بازار فقط ۳% درصد خطا داشته باشید (یعنی از هر ۱۰۰ عدد لارو فقط ۳ عدد آن از مرحله تخمریزی تا فروش تلفات بدهید) چنانچه بیشتر از ۳% خطا دارید و تلفات می دهید باید برگردید و بدقت از اول تا آخر تمام برنامه کارتان را مرور کنید و نواقص آنرا برطرف سازید. و در هر قسمت که اشکال دارید باید سریعا برای رفع آن اقدام نمائید تا از تلفات بیشتر لاروها جلوگیری بعمل آید

ماهیهای پیرانا به خاطر قدرت تایید شده شان در بلعیدن حیوانات بزرگ –و حتی انسانها- در زمانی کم شناخته شده هستند. اگرچه تا کنون رویدادی از مرگ انسان به وسیله ی این ماهی ثبت نشده است. بر خـلاف انسانـها پیرانا را برای مصرف غذایـی صیـد می کنند زیرا گوشت پیرانا خوش طعم و مطبوع است.
پیرانا معمولا از ماهیهای کوچکتر تغذیه می کند و این کار اغلب به سادگی با گازگرفتن از فلس یا باله ی آنها صورت می پذیرد. ولی این ماهیها تحت شرایط معین به خصوص اگر در یک دریاچه ی خشک به دام بیافتند به هر نوع حیوان دیگری که اشتباهاً در آب بیافتد حمله خواهند کرد.
البته فقط چهار یا پنج گونه از مجموع ۲۰ گونه ی پیرانا از این لحاظ خطرناک هستند
ماهی های پیرانا منطقه هایی از آبهای آمریکای جنوبی را که دارای آبهای تازه است به عنوان محل زندگی انتخاب می کنند، و گونه های گوشتخوار درقالب دسته های بزرگ ماهی به سوی خون و همچنین حرکت در آب جذب می شوند
بعضی از قبایل هندی ساکن آمریکای جنوبی به طور سنتی از دندانهای پیرانا به عنوان ابزارهای بریدن استفاده می کنند
محل زندگی پیرانای شکم سرخ یک منطقه ی کاملا وسیع در آمریکای جنوبی است و تقریباً در هر شاخه از رودخانه ی آمازون لانه می گزیند.
با این که پیرانا به درنده خویی مشهور است، کودکان هندی بدون هیچ درنگی به درون رودخانه هایی می پرند که پر از پیراناست. زیرا افراد محلی می دانند که پیرانا هیچگاه در رودخانه ای که پر از انواع ماهی های ریز است، به انسان حمله نمی کند. زیرا در آنـجا غذای کافـی برای او وجـود دارد.

پیرانـاها فقط در صورتـی خطرناک می شوند که بدون غذای کافی در مردابهای در حال خشک شدن اسیر شوند و شدیدا به حال گرسنگی بیافتند.
با این همه پیرانا ماهی مهاجم و درنده ای است که باید با احترام قابل ملاحظه ای در آکواریومها نگه داشته شود زیرا ممکن است با دندانهای غیرعادی خود صاحبان آکواریوم را گاز بگیرد.
با این همه بسیاری از افراد ممکن است علاقه داشته باشند پیرانا را در آکواریومهای شخصی نگه داری کنند. در واقع باید گفت پیرانا – مخصوصا ماهی بالغ- برای یک آکواریم خانگی مناسب نیست. البته یک گروه از ماهیهای جوان پیرانا را می توان چندین مـاه در یک آکواریـوم ۱۵۰ لیتری نگهداری کـرد ولی وقتی ماهیـها بالـغ می شوند به طور معنی داری به افزایش فضای زیست احتیاج پیدا می کنند
با این که ماهیهای پیرانا به طور دسته جمعی زندگی می کنند ولی هر فرد بالغ از اجتماع این ماهیها به فضای امن کافی برای زندگی نیاز داردو در صورت محدود شدن فضای زیست آنها یک جریان دور زننده به وجود می آید به این صورت که ماهیهای بالغ نسبت به هم عصبانی و متشنج و بسیار پرخاشگر می شوند. و به زودی حملات جدی و شدیدی را آغاز می کنند که در پایان فقط ماهیهای قویتر از این برخوردها جان به در می برند و این حالت برای ماهی پیرانا به هیچ وجه مناسب نیست زیرا همان طور که گفته شد پیرانا یک ماهی اجتماعی با زندگی دسته جمعی می باشد.

به طور متوسط برای هر پیرانای بالغ به اندازه ی ۱۰۰ لیتر حجم باید در نظر گرفته شود که این به معنی ۶۰۰ لیتر برای شش پیرانای بالغ می باشد.
جنسیت پیرانا قبل از بلوغ از نظر ظاهری قابل تشخیص نیست (هر دو ۱۲ سانتیمتر طول دارند)، ولی در هنگام بلوغ پیرانای نر دارای پوستی تیره تر و پیرانای بالغ دارای شکمی بزرگتر می شود.
ماهیهای پیرانا برخلاف دیگر اعضای خانواده ی خود یعنی کاراسینها، تخمهای خود را نمی خورند بلکه از آنها مراقبت می کنند.